Music was my first love, and it will be my last. Top 2000 materiaal, en de mensen die mijn muzieksmaak kennen weten dat ik daar niets van moet hebben. In principe luister ik alleen platen van maximaal één jaar oud. Maar toen ik dit liedje weer eens hoorde moest ik daardoor wel denken aan mijn kippenvelmoment van 2022.
Al sinds 1973 maak ik jaarlijks een top 10 van beste platen, en die publiceer ik op blogspot. Twee volgers, maar daar gaat het niet om. Muziek is voor mij belangrijk genoeg om veel tijd aan te besteden en eens per jaar vast te leggen in een soort muzikale erfenis. De top 10 omvat meestal een stuk of 30-40 platen, en af en toe springt er een nummer uit. Soms is dat met kippenvel, soms met tranen, en dat maakt het af en toe lastig als ik zo'n plaat in de auto luister. Ik hoef hem nog net niet aan de kant te zetten.
Het afgelopen jaar was "A Wave across the Bay" zo'n liedje, letterlijk een tranentrekker. Een verschrikkelijk woord, maar dat is toch wel wat er gebeurt. Het nummer is van Frank Turner, en hij heeft eindelijk woorden gevonden om de zelfdoding van zijn vriend Scott Hunchinson in 2018 te beschrijven. Scott was de zanger van een van mijn favoriete bands Frightened Rabbit, die ik nog niet zo lang daarvoor live had gezien.
A Wave across the Bay is niet alleen schitterende muziek, maar vooral de tekst is prachtig, met dat schitterende Goddamn I miss you man. Een liedje waar je stil van wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten