Circulair

 Ik heb het vermoeden dat circulariteit de komende tijd regelmatig terug zal komen in mijn bijdragen over duurzaamheid. Af en toe misschien vanuit een bijzondere invalshoek.

Wij wonen in een 170 jaar oud rijksmonument, 15 jaar geleden verbouwd tot een comfortabel woonhuis. De projectontwikkelaar had heel andere plannen - alles tegen de vlakte en dan een mooi nieuw appartementencomplex. Dat ging gelukkig niet door.

Ik zal eerlijk toegeven dat destijds het begrip circulariteit geen moment in onze gedachten is geweest, maar met terugwerkende kracht was het dat natuurlijk wel - hou een product zo lang mogelijk in stand, of dat nu een smartphone, een auto of een huis is. En met name bij huizen en gebouwen is dat ook heel logisch, ze krijgen dan de eretitel monument (bijna net als een auto die een oldtimer wordt).

Vaak levert het in stand houden van een oud gebouw ook nog eens prachtige plaatjes op, zomaar op een middag in Rotterdam.    

De kolonisatie van de toekomt

Om meteen met de deur in huis te vallen, niets in deze post is van mijzelf. Alle credits gaan naar David van Reybrouck, de Belgische schrijver en historicus. Hij hield de Huizinga lezing met bovenstaande titel. Wat is zijn stelling?

Onze rijkdom in de zogenaamde Gouden Eeuw is gestolen. Al die prachtige panden in Amsterdam, Haarlem, Hoorn, Middelburg, allemaal geroofd uit onze koloniën. Tot zover niets nieuws, dit is inmiddels algemeen geaccepteerd. Maar hij gaat verder.

Alle rijkdom die we nu verzamelen stelen we ook. Alles wat we nu meer gebruiken dan de draagkracht van de aarde stelen we van de toekomst. Wat we nu teveel nemen moet een keer teruggegeven worden, door onze kinderen en kleinkinderen.

Het besef over de Gouden Eeuw is pas eeuwen later gekomen. Het besef van de kolonisatie van de toekomst is er nu al, en iedere dag dat we daarmee doorgaan vergroten we de schuld aan toekomstige generaties.

Zoals gezegd, niet origineel van mijzelf, maar ik vond het toch de moeite waard om te delen. Denk er over na, kom in actie. De toekomst zal ons wellicht een beetje dankbaar zijn.

Pop-up

 Afgelopen zaterdag waren we in MUCE - het Museum of Circular Economy in hartje Antwerpen. Een pop-up museum, een maandlang open in een nog verder op te knappen winkelpand. Een uurtje kijken naar leuke duurzame initiatieven, een uurtje nadenken hoe het anders kan. Niet veel eyeopeners voor iemand als ik die al fulltime met duurzaamheid en circulariteit bezig is, voor minder professionele bezoekers vallen er vast wel wat schellen van de ogen. Voor mij had het ook wel iets minder artistiek gemogen, en wat meer technisch. Circulair beton zet meer zoden aan de dijk dan opgezette vlinders. Maar toch, wat een leuk initiatief!

Maar voor een uurtje ga je niet naar Antwerpen, dus je combineert het met wat cultureels, een Belgisch biertje en vooruit - een wandeling over de Meir. Daar liepen we weer tegen een pop-up aan. Een pop-up winkel deze keer, It's all about Christmas. Pop-up is duidelijk, 3 maanden scoren en dan weer wegwezen. Maar wat een flagrante tegenstelling met MUCE. Niks circulair. Een halve scheepslading containers uit China, voor eenmalig gebruik en dan ook nog maar een paar weken per jaar. 

Over de hele wereld doen de knapste engineers hun uiterste best om producten circulair te maken - goede kwaliteit voor langdurig gebruik, tussentijds upgraden, daarna repareren, refurbishen, en pas als het echt niet anders kan recyclen. En tegelijkertijd wordt een grote winkel in de bekendste winkelstraat van België volgestouwd met troep, alvast enkele reis onderweg naar de afvalzak.

Twee keer pop-up in een middag - een opknapper en een afknapper.