Een hele weekendbijlage wijdt De Volkskrant aan het fenomeen manager. Weliswaar voornamelijk gericht op managers in de zorg en het onderwijs, maar de teneur is duidelijk: vakmensen hebben alleen maar last van de managementlaag, ze kiezen voor kleinschaligheid (.... in plaats van) continu door een meten-is-weten manager te worden opgejaagd.Nu voel ik me ook niet direct thuis in de wereld van steeds grootschaliger, en ik werk ook niet in de publieke sector. Maar ik heb wel manager bij mijn naam staan, al vele jaren. En toevallig ben ik net deze maand begonnen met een intensief meetproces, cijfers verzamelen, analyseren.
Dan komen deze artikelen dus precies op tijd. Eigenlijk manage ik ook liever met een minimum aan cijfers, en zonder al te strakke controle. Maar soms lukt dat niet, ontsporen dingen en moet je wel een grondige cijfermatige analyse uitvoeren om het lek boven te krijgen, om de kar weer op de rails te zetten. Dat wordt dus de opgave voor de komende periode. Hoe leiden we alles weer in goede banen zonder dat de medewerkers, de vakmensen, het idee hebben dat ze worden geregeerd door cijfers? Hoe komen we tot een goede cijfermatige onderbouwing van onze activiteiten die tegelijkertijd sturend en stimulerend werkt?
Voor mij een spannende periode. Eerst de analyse, met wellicht verrassende resultaten (als ik ze al wist hoefde de analyse niet meer). Dan de projectmatige verbeteringen, volgens het beproefde (maar ook vaak verguisde) Six Sigma concept. En tegelijkertijd de medewerkers motiveren om mee te gaan in de route die we samen uitstippelen.
In de volgende blog: cijfers!
