Ik heb op het werk regelmatig te maken met dingen die verkeerd zijn gegaan. Orders die niet goed zijn uitgevoerd, installaties die niet werken, klanten die klagen. Je ziet vaak dat partijen dan lijnrecht tegenover elkaar komen te staan, dat ze beide de ander de schuld geven, dat de oorzaak uitsluitend bij de ander ligt. Ons valt niets te verwijten.
Een onderaannemer voert een werk slecht uit, niet volgens onze instructies, met een rommelige installatie en een ontevreden klant tot gevolg. We gaan hevig tekeer tegen de onderaannemer: hoe is het mogelijk dat hij er zo’n rotzooi van maakt. Maar dan blijken onze instructies toch niet helemaal duidelijk te zijn geweest, en de toegeleverde materialen waren niet compleet. Bovendien - we komen wel erg laat met onze opmerkingen, zodat herstel bijna niet meer mogelijk is.
We komen op een werk aan en dan blijkt dat we veel te vroeg zijn – de opdrachtgever is nog lang niet klaar. Hoe is het mogelijk? We hadden nog wel zo gezegd dat we er vandaag om acht uur zouden zijn. Maar dan blijkt dat we dat vier weken geleden eenzijdig hebben afgesproken, terwijl de klant toen al had gezegd dat dit wel erg krap was. Onze projectleider heeft de monteurs maar op hoop van zegen weggestuurd.
Kortom – in veel gevallen ligt de waarheid in het midden – het is zelden helemaal zwart of wit. Het grijze gebied is groot.
Hoe voorkom je dit grijze gebied? De beste methode blijft om steeds even in de schoenen van de andere partij te gaan staan. Is de afspraak van twee kanten duidelijk? Weten we precies wat we van elkaar verwachten? Lees je email of de instructie nog eens door, nu vanuit de ontvanger.
Er is een gebied waar wat mij betreft de waarheid NIET in het midden ligt. Tussen de opvattingen van Geert Wilders en de mijne is GEEN grijs gebied, en dat zal er ook niet komen. Hier ligt de waarheid helemaal aan mijn kant!
