Onlangs raakte ik verwikkeld in een internetdiscussie die begon met de vraag “Why reorganize?” Een aantal bijdragen waren erg negatief: Het geeft het management iets te doen, terwijl de mensen er slachtoffer van zijn. Elke reorganisatie kost zeeën van tijd, vooral voor ondersteunende afdelingen die er niet eens direct iets mee te maken hebben. De meeste reorganisaties mislukken, dus waarom proberen ze het steeds weer? Op een gegeven moment vond ik het tijd om erin te springen.
Elf jaar geleden was ik misschien wel de meest enthousiaste supporter van een reorganisatie van een projectafdeling. Tot dan toe hadden we gescheiden afdelingen voor calculatie en uitvoering. De calculatie- en offerteafdeling was verantwoordelijk voor het aanbieden en verkopen van projecten, de tweede stap, bestaande uit tekenaars, werkvoorbereiders en monteurs was belast met de realisatie tot uiteindelijke oplevering. Dat leidde tot zoveel miscommunicatie, verstoorde relaties en uiteindelijk ontevreden klanten dat we besloten het anders te doen, in teams. Ieder team werd verantwoordelijk voor het hele traject van aanbieden, order binnen halen en voorbereiden tot de overdracht aan de monteurs. De reorganisatie was redelijk succesvol. Toen ik na twee jaar een uitgebreide analyse maakte was de balans positief, met nog wel de nodige kanttekeningen.
Nu zijn we elf jaar verder, en ben ik weer een warm voorstander van een reorganisatie die we net op dezelfde afdeling hebben doorgevoerd. We hebben de teams weer gesplitst in aparte afdelingen voor commercie en uitvoering. Terug naar af. Dit lijkt misschien een manier om het management bezig te houden, maar dat is het uiteraard niet. De omgeving en de markt is veranderd, interne processen zijn heel anders dan elf jaar geleden, de wijze van omgaan met mensen, verantwoordelijkheden, vrijwel alles is nu anders dan toen. Kortom, het was nodig om weer te veranderen, en het is niet meer dan toeval dat dit bijna terug is naar de oorspronkelijke situatie. Het kost weer tijd, energie, productieverlies, vanzelf. En toch was ik erg enthousiast.
Het kost energie, maar ik ben van mening dat een goed uitgevoerde reorganisatie ook veel energie oplevert, nieuwe uitdagingen, motivatie. De boel opschudden, mensen losrukken uit hun ingeslapen bestaan. Gedwongen worden te veranderen, en daarmee de weg openend tot nog meer veranderingen, verbeteringen. Ik geloof beslist dat een succesvolle organisatiewijziging een positieven energiebalans heeft, dat het positieve psychologische effect opweegt tegen te nadelen. Dan zeg ik er wel iets bij – het woord succesvol. Het vergt het uiterste van het management om een verandering tot een succes te maken, tot een zo groot succes dat het meer oplevert dan oorspronkelijk gedacht. Dat is de uitdaging waarvoor reorganiserende managers staan.
(Bron: www.seniorama.be)
Als je zo goed kunt reorganiseren, dan kom je dicht in de buurt bij wat sommige mensen denken, namelijk dat je het alleen maar doet voor het reorganiseren, zelfs als er geen logica of business case achter zit. Alleen maar voor de positieve energie. Ik hoop nog eens zo’n reorganisatie te doen. Over elf jaar?
